Mehr als 100 Demonstranten im Iran festgenommen

Die iranische Polizei hat bei einer regierungskritischen Demonstration mehr als 100 Menschen festgenommen. Die Verdächtigen seien Mitte der Woche am Rande der staatlich organisierten Kundgebung zum 30. Jahrestag der Besetzung der US-Botschaft in Teheran aufgefallen und wegen Störung der öffentlichen Ordnung in Gewahrsam genommen worden, sagte Teherans Polizeichef Asisollah Radschabsadeh heute. Von den 109 Festgenommenen seien 62 Verdächtige weiterhin in Haft.
Die oppositionellen Reformpolitiker Mir Hussein Mussawi und Mehdi Karrubi hatten ihre Anhänger aufgerufen, die alljährliche Kundgebung in diesem Jahr dafür zu nutzen, gegen die umstrittenen Wiederwahl von Präsident Mahmud Ahmadinedschad zu protestieren. Bei der Wahl im Juni waren beide Kandidaten unterlegen. Sie werfen den Behörden Stimmenfälschung vor.
Mehrere ausländische Journalisten in Haft Im Zuge der Proteste gegen das offizielle Wahlergebnis nahmen die Sicherheitskräfte in den Wochen nach der Abstimmung Hunderte Oppositionsanhänger fest. Dutzenden wird derzeit der Prozess gemacht. Bei einer Verurteilung droht ihnen die Todesstrafe.
Bei der Kundgebung am Mittwoch wurden auch erneut mehrere ausländische Journalisten festgenommen. Die Behörden hatten Medien aus dem Ausland verboten, über die Demonstration zu berichten. Bei der Kundgebung gingen die Sicherheitskräfte mit Schlagstöcken gegen Oppositionsanhänger vor.

IRAN: AMNESTY VERURTEILT HARTES DURCHGREIFEN GEGEN DEMONSTRANTEN

November 2009 - Amnesty International verurteilt die unverhältnismäßige Gewaltanwendung durch iranische Sicherheitskräfte während der Demonstrationen am 4. November. Zahlreiche friedliche Demonstrierende sind geschlagen und verhaftet worden. Die Sicherheitskräfte, darunter die für ihre Brutalität berüchtigten Basij-Milizen, benutzten Schlagstöcke und Tränengas, um Anhänger der Opposition zu zerstreuen. Einige der Demonstranten sollen Steine geworfen haben.
Tausende hatten sich in Städten überall im Land versammelt. Sie nutzten offizielle Versammlungen zur Erinnerung an den 30. Jahrestag der Erstürmung der US-Botschaft in Teheran, um gegen den umstrittenen Ausgang der Präsidentschaftswahl im Juni zu protestieren.
Den Verhafteten drohen Folter und Misshandlungen
"Aufgrund unserer Erfahrungen mit den Unruhen vom Sommer und unserer langjährigen Besorgnis wegen Folter im Iran wissen wir: die Verhafteten sind in Gefahr, gefoltert oder misshandelt zu werden", sagte Malcolm Smart, Leiter der Nahost- und Nordafrika-Abteilung von Amnesty International. "Ihre Familien sollten sofort über ihren Verbleib informiert werden und die Verhafteten sollten jede erforderliche ärztliche Versorgung und Zugang zu Anwälten ihrer Wahl erhalten."
Dr. Habibollah Peyman veröffentlichte Fotos seiner Verletzungen auf seiner Facebook-Seite.: © Privat
Unter denen, die verprügelt wurden, war der 74-jährige Habibollah Peyman, Mitglied des Nationalen Friedenskomitees, einer Gruppe, die zu einem Ende der Gewaltanwendung im Iran aufgerufen hatte. Der AFP-Journalist Farhad Pouladi wurde verhaftet, als er versuchte, über die Demonstrationen zu berichten. Er wird an einem unbekannten Ort gefangen gehalten.Auch der unterlegene Präsidentschaftskandidat Mehdi Karroubi, der seine Kritik an den Behörden deutlich geäußert hatte, nahm an den Protesten teil und wurde mit Tränengas angegriffen. Einer seiner Leibwächter musste deshalb ins Krankenhaus eingeliefert werden. Vor den Demonstrationen hatte Karroubi Todesdrohungen erhalten, für den Fall, dass er an den Protesten teilnehme.
Augenzeugen berichten von Übergriffen durch die Sicherheitskräfte
Eine Augenzeugin teilte Amnesty International mit, dass sie keine Gewaltanwendung seitens der Demonstranten gesehen habe. Die Demonstranten seien dennoch von den Basij-Milizen und anderen Sicherheitskräften mit Schlagstöcken angegriffen worden. Sie berichtete über eine Demonstrantin, die in ein Büro in der Nähe der ehemaligen US-Botschaft in Teheran flüchtete, wo Einheiten der Polizei Passanten schlugen und Fenster zerstörten.
Menschenrechtsverteidiger in Haft
Amnesty International hat Informationen über die Verhaftung der Frauenrechtlerin und Journalistin Vahideh Molavi erhalten. Auch Nafiseh Zareh-Kohan, Hojjat Sharifi und Ali Mashmouli wurden verhaftet. Alle vier werden an einem geheimen Ort gefangen gehalten, was Anlass zur Sorge um ihre Sicherheit gibt.
Hassan Asadi Zeidabadi, Leiter des Menschenrechtskomitees der Graduiertenvereinigung des Iran, wurde am Dienstagabend verhaftet. Sein Sprecher bezeichnete dies als "Präventivschlag" durch die Behörden am Tag vor dem geplanten Protest. Zwei weitere Mitglieder der Vereinigung, Mohammad Sadeghi und Ali Malihi, wurden am selben Abend verhaftet.
Amnesty fordert: Keine Gewalt gegen friedliche Demonstranten
"Die iranischen Behörden müssen friedlichen Protest erlauben - auch gegen das Ergebnis der Präsidentschaftswahl - und die Basij-Miliz von den Straßen entfernen", sagte Malcolm Smart. "Demonstrationen sollten von Sicherheitskräften begleitet werden, die dafür ausgebildet sind und die Menschenrechte respektieren, nicht durch gewalttätige irreguläre Einheiten. Alle Berichte über Schläge, Folter und andere Menschenrechtsverletzungen müssen unabhängig untersucht und die Verantwortlichen zur Rechenschaft gezogen werden."

خمينی و خامنه ای، نماد های کشتار دگرانديشان وجنايت عليه بشريت

"تاريخ مصرف" کشتار دگرانديشان/ مسعود نقره کار
حکومتی يان هم از خط قرمز جنايت های حکومت اسلامی شان عبور کرده اند، با اين هدف که کشتارهای سی ساله و هولناک دگرانديشان و مخالفان سياسی و عقيدتی در حکومت شان را لوث کنند . آيت الله خمينی و آيت الله خامنه ای، نماد های کشتار دگرانديشان وجنايت عليه بشريت , در طول سی سال حکومت اسلامی شان مرتکب ۶ کشتار از دگرانديشان و مخالفان سياسی و عقيدتی خود شده اند: ۱- کشتار سال های ۵۸-۵۷ ۲- کشتار سال های ۶۱-۶۰ ۳- کشتار بزرگ سال ۶۷ ۴- کشتار دگرانديشان و مخالفان حکومت اسلامی در خارج از مرزهای ايران ۵- قتل های زنجيره ای ۶- کشتار سال ۸۸ ( جنبش سبز) بر سياهه ی فوق , و با اتکا به افکار و کردار اين دو موجود, ذبح اسلامی ِ آزادی و دموکراسی و مدنيت و نقض آشکار مفاد اعلاميه ی جهانی حقوق بشر را نيز می توان افزود. قاتلان اين جنايت ها ی سی ساله دو دسته اند: الف - آمران جنايت : خمينی و خامنه ای و روحانيون و رهبران طراز اول حکومت اسلامی که فتوی و دستور سرکوب و قتل و کشتار صادر کرده اند. ب - عاملان جنايت : آدم کشانی که به طور مستقيم جان دگرانديشان و مخالفان سياسی و عقيدتی ی حکومت اسلامی را گرفته اند. اين کشتارها و موجوداتی چون خمينی و خامنه ای بار ديگر فقرفرهنگی و اخلاقی , به عنوان شاخصه و فقری تاريخی در جامعه ی ما را به رخ مان کشيده اند , فقر فرهنگ و اخلاقی که انسان دوستی , انسانيت و مدنيت بنمايه اش است. ابعاد اين فقر و فلاکت فرهنگی و اخلاقی هنگامی حجاب بر می گيرند که در می يابيم: ۱- حکومت گران اسلامی و بخشی از مردم ميهنمان " عدم تحمل دگرانديشان تا حد کشتار آنان و کشتار مخالفان سياسی و عقيدتی" باور دنيوی و اخروی, و پاره ای از فرهنگ و اخلاق شان است . اينان بر بستر بی فرهنگی و بی اخلاقی , دين و مذهب شان را آخرين و برترين حقيقتی می دانند که برای زنده ماندن اش بايد خون ديگران ريخت. اين جماعت يا مسلمانانی بنياد گرا, قدرت طلب ,شياد و عوامفريب شبيه خمينی و خامنه ای بوده و هستند يا مردمانی قشری , متعصب , جاهل و نا آگاه اند. ۲- در طی سی سال گذشته بخش های کوچکی از جنبش روشنفکری و روشنگری ميهنمان , که اکثرا" چهره های روشنفکری ِ سياسی , فرهنگی و فلسفی بودند , و نيز برخی از افراد و جريان های سياسی و فرهنگی , با کشتار های سال های ۶۷-۵۷ و به طور کلی اعمال خشونت و اعدام مخالفت کرده اند. کميت اندک اين جمع ابعاد ناباورانه ی فقر و فلاکت مورد اشاره را نشان می دهد. ۳- بخش بزرگی از جنبش روشنفکری , و برخی از جريان های سياسی , فرهنگی و اجتماعی و افراد مستقل در بر خورد با اين کشتارها , و به ويژه کشتار های سا ل های ۵۸-۵۷ و ۶۱-۶۰ را ه خطا رفتند و جنايت های حکومت اسلامی در آن سال ها را مورد تاييد و حمايت قرار دادند . اگر چه بخش هايی ازاين مجموعه اين خطا ی بزرگ را مورد انتقاد قرار داده اند و تلاش می کنند با گفتار و کردار خود , وفاداری به انتقاد شان را اثبات کنند , اما داغ ننگ چنين حمايتی بر پيکر اين نسل جا خوش کرده است , و حق نيز همين است. اصلاح طلبان و کشتار دگرانديشان در ايران اصلاح طلبان حکومتی , که برخی از رهبران روحانی , فکری و سياسی شان در چهار کشتار از کشتارهای ششگانه نقش آمريت نيز داشتند, به نقش خويش در اين کشتار ها اشاره نکرده اند و اين کشتار ها را مورد بررسی و نقد قرار نداده اند. حتی کسانی که امروز در جنبش سبز در داخل کشور محوريت يافته اند تلاش می کنند تا هر آنچه تا پيش از مرگ خمينی در جامعه ی ما رخ داد ه است , يعنی " راه امام راحل " را موجه جلوه دهند , و به همين دليل نيز دست به توجيه جنايت های " امام" زده اند. انگشت شمارند رهبران سابق حکومتی و اصلاح طلبان حکومتی که اين کشتارها را خطا دانسته و مورد انتقاد قرار داد ه باشند , که برای نمونه به آيت الله منتظری و اکبر گنجی می توان اشاره کرد. اصلاح طلبان حکومتی هنگامی که سهمی از قدرت سياسی نصيب شان شد , و يا بر سر اين سهم با قدرت حاکم در افتادند دو کشتار از مجموعه اين کشتار ها , يعنی قتل های زنجيره ای و کشتار" جنبش سبز" را بر نتابيدند و واکنش نشان دادند , اين بر نتابيدن به هر علتی که باشد گامی پر اهميت و ارزشمند بوده و هست , کاری که می بايد به کشتارهای ديگر حکومت اسلامی تسری يابد. جوانان شکل دهنده ی جنبش سبز در داخل کشور بارها محوريت اين جنبش , به ويژه آقای موسوی را در باره کشتارها يی که حکومت اسلامی , يعنی "امام راحل" و رهبران حکومت اسلامی مرتکب شده اند, مورد سؤال قرار داده اند , اما هر بار با کشکولی از توجيه های تکراری به عقب رانده شده اند. عليرغم توجيه گری اصلاح طلبان پيرامون اين کشتار ها اخيرا",در خارج از کشور آقای عطاالله مهاجرانی اعلام کردند که سکوت خود و همفکران اش را در رابطه با کشتار بزرگ سال ۶۷ خطا دانسته و مورد انتقاد قرار داده است. اين حد از شجاعت آقای مهاجرانی , آن هم در مهاجرت, هنوزبه روزنامه نگاران و اهل قلم و سياست و فلسفه ای که دور و بر آقای مهاجرانی به کار " اصلاحات " در خارج از کشور مشغولند و هنوز از نام و پست و مقام سابق ايشان بهره مند می شوند , سرايت نکرده است , اصلاح طلبانی که ساليانی ست در خارج کشور با سکوت و توجيه با جنايت های خمينی و حکومت اش ور رفته و می روند. در اين ميانه تعجب آور نيست که رهبری جريان های" چپ" اصلاح طلب , همچون رهبری حزب توده و برخی ازرهبران سازمان اکثريت , به ويژه آنان که در جناح " اتحاد جمهوری اسلامی خواهان ايران " در" اتحاد جمهوری خواهان ايران "سنگر گرفته اند , کشتار دگرانديشان و مخالفان سياسی و عقيدتی حکومت اسلامی را " حساب پس انداز " سياست بازی های خود بپندارند و سکوت در برابر جنايت های حکومت اسلامی را توصيه کنند. اين عناصر حتی به فعالان جنبش سبز در ايران اندرزمی دهند که زمان سخن گفتن از کشتارها نيست و طرح کشتار ها به جنبش سبز و رهبران آن درداخل کشورلطمه خواهد زد !. روشن نيست اين دست از محللان با اين نوع ارزيابی ها با " حقوق بشر"ی که مدعی اند به آن باور دارند , چه خواهند کرد. و اين همه در حالی ست که در داخل کشور حکومتی يان هم از خط قرمز جنايت های حکومت اسلامی شان عبور کرده اند,با اين هدف که کشتارهای سی ساله وهولناک دگرانديشان و مخالفان سياسی و عقيدتی در حکومت شان را لوث کنند. عبور از خط قرمز جنايت های حکومت اسلامی در داخل کشور , لاشخورهای حکومتی را به قتلگاه دگرانديشان و مخالفان سياسی و عقيدتی کشانده است. آن ها به اميد توجيه و لوث کردن اين کشتارها ی هولناک, و کم اهميت نشان دادن جنايت ها به کشتار گاه قربانيان امام و ولی فقيه شان آمده اند. يک نمونه اش محمد جواد لاريجانی ,دبير ستاد حقوق بشر قوه قضاييه است. او در نمايشگاه مطبوعات تهران گفته است : "..... البته آقای موسوی بايد ژستی بگيرد که به او بيايد, شاهد بوديم در پی پخش اعترافاتی از تلويزيون وی به اين موضوع اعتراض کرد اما بايد پرسيد که در زمان نخست وزيری آقای موسوی چند اعتراف پخش شد و او در اعتراض به آن اين چنين جيغ بنفش سر نداد........ من قبول دارم کشته شدن عده‌ای در زندان بسيار بد است و اين يک جنايتی است که بايد پيگيری شود اما بايد بپرسيم که در زمان نخست وزيری آقای موسوی چند نفر در زندان کشته شدند و چرا وی اصلاً جيغ نکشيد....." ( گويا نيوز , آبانماه ۱۳۸۸) اين دست اشارت ها و بر خوردها به جنايت های حکومت اسلامی نشان دهنده ی اين واقعيت اند که عليرغم تلاش های اصولگرايان و اصلاح طلبان حکومتی در داخل و خارج کشور, جنايت هايی که خمينی و خامنه ای و مشابهين مرتکب شده اند " تاريخ مصرف " ندارند ومشمول مرور زمان نمی شوند. تنها شرکای اين جنايت ها راه توجيه و لوث کردن رفته و می روند. بر امثال لاريجانی ها حرجی نيست اما شايسته نيست اصلاح طلبانی که خود را سينه چاک " حقوق بشر " نشان می دهند چشم بر خواست رهبران خود , يعنی جوانان و فعالين جنبش سبز در داخل ايران ببندند, کسانی که شجاعانه و فارغ از مصلحت طلبی ها ی سياست بازانه به دنبال بيان ِ شفاف خطا ها , و نقد و بررسی آن ها هستند , چرا که می دانند بی نقد و بررسی ,خطاها يی تکرار شدنی و فاجعه بار تر در راه خواهند بود . بدون نقد و بازنگری ی فرهنگ و اخلاق و دين و مذهبی دگرانديش کش , حصار شکنجه گاه ها و کشتارگاه های دگرانديشان و مخالفان سياسی و عقيدتی ی حکومت اسلامی فرو نخواهد ريخت . توجيه هايی که اصلاح طلبان حکومتی در داخل و خارج از کشور برای کشتار های سال های ۶۷-۵۷ رديف کرده و می کنند را می توان در توجيه کشتار جنبش سبز نيز به کار گرفت . توجيه جنايت ِ کشتار دگر انديشان و مخالفان سياسی و عقيدتی، و وجه المصالحه قرار دادن آن در بازی ِ سياست و قدرت, نقض آشکار حقوق بشر است.

روزنامه نگارانی که از جهنم رژیم فرار کردند:در خارج هم امنیت

مصاحبه "روز" با روزنامه نگاران تازه مهاجر /فرشته قاضي
خروج بیش از 40 روزنامه نگار و عکاس خبری از ایران بعد از انتخابات 22 خرداد، در حالی صورت گرفته که در همین مدت بیش از 35 نفر از همکاران آنان به بند کشیده شده اند. گزارشگران بدون مرز خروج این تعداد روزنامه نگار را "بزرگترین فرار جمعی روزنامه نگاران در بعد از انقلاب اسلامی در سال ١٣٥٧" اعلام کرده است. "روز" در گفتگو با سه روزنامه نگار و عکاسی که ناچار از ترک ایران شده اند، به بررسی وضعیت روزنامه نگاران در ایران و همچنین پس از خارج شدن آنها از کشور پرداخته است. تعدادی از این 40 روزنامه نگاری که بر اساس آمار رسمی از ایران فرار کرده اند، به امریکا یا کشورهای اروپایی رفته اند، اما خیل عظیمی از آنها در کشورهای همسایه ایران منتظر طی روند پناهندگی خود از سوی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل و انتقال به کشورهای امن هستند. این روزنامه نگاران در کشورهای همسایه نیز، چندان امنیتی احساس نمی کنند و چندین ماه باید در انتظار به سر برند تا به پرونده های پناهندگی آنان رسیدگی شود و به کشور سوم منتقل شوند. اما وضعیت ماه های گذشته به چه گونه بود که در حالیکه همه خبرنگاران و عکاسان رسانه های خارجی از ایران اخراج شده و در آرزوی ورود به ایران به سر می بردند، روزنامه نگاران ایرانی ناچار از ترک وطن شدند؟ آنها اکنون در چه وضعیتی به سر می برند ؟ جواد مقیمی و حسین سلمان زاده، عکاسان خبری خبرگزاری فارس و همچنین یکی از خبرنگاران روزنامه توقیف شده اعتماد ملی که از ایران خارج شده و در کشور ترکیه به سر می برند، در این زمینه با "روز" به گفتگو نشسته اند. ترس از بازداشت و شکنجه جواد مقیمی که 4 سال عکاس خبری خبرگزاری فارس بوده و عکس های او از اعتراضات مردمی به کودتای انتخاباتی 22 خرداد در نشریات و روزنامه های خارجی منتشر شده است می گوید: ما پیش از وقایع اخیر هم محدودیت ها و مشکلات بسیار زیادی داشتیم و شدت سانسورها و مشکلات از زمان بازداشت مجید سعیدی که دبیر گروه عکس خبرگزاری فارس بود، بیشتر شد. وی توضیح میدهد: خیلی از حوزه ها اجازه نمیدادند که برویم. مثلا من قبلا نماز جمعه را پوشش میدادم، اما گفتند که "حق نداری بروی چون از پیرمردها عکس می گیری و القا میکنی که فقط چند پیرمرد در نماز جمعه شرکت می کنند و دید و نگاهت ضد انقلابی است". در حالیکه من به عنوان عکاس از واقعیت ها عکس می گرفتم. بعد از راهپیمایی 13 آبان سال گذشته نیز، خبرگزاری فارس، عکس های مرا از خروجی برداشت و من هم همان عکس ها را بر روی وبلاگم قرار دادم و نوشتم "عکس هایی که از خبرگزاری فارس حذف شد" که بعد از آن به شدت برخورد کردند و یک ماه مرا از کار معلق و جریمه مالی کردند و سپس به کمیته انضباطی کشانده و گفتند که "باید نگاهت را تغییر دهی و تو علیه احمدی نژاد کار می کنی" . سپس تعهدنامه ای از من گرفتند و چون در آن مقطع به کار نیاز داشتم این تعهد نامه را امضا کردم. مقیمی با اشاره به محدودیت های عکاسان خبری بعد از انتخابات 22 خرداد می گوید: مدیران خبرگزاری فارس در جلسه ای به همه عکاس ها هشدار دادند که "حق ندارید در تجمعات حضور یافته و از وقایع عکس بگیرید و اگر کسی حضور بیابد و عکسی بگیرد به شدت با او برخورد می کنیم." اما وقتی دیدم عکاس های رسانه های خارجی را از ایران اخراج کردند و از سویی نمی توانستم نسبت به وقایع بی تفاوت باشم شروع کردم به عکاسی و برای سیپا پرس که به عنوان عکاس آزاد با آنها همکاری میکردم می فرستادم. همزمان به چند رسانه دیگر هم عکس فرستادم و یکی از عکس هایم بر روی مجله تایم منتشر شد و عکس های دیگر من در نشریات فیگارو، نیوزویک و چند روزنامه و نشریه دیگر منتشر شدند. وی در پاسخ به این سوال که با توجه به هشدار مدیران خبرگزاری فارس، چرا اقدام به این کار خطرناک کردید؟ می گوید: به نوعی احساس مسولیت میکردم و وقتی عکاسان دیگر از ایران اخراج شدند فکر میکردم باید به این رسالت خود عمل کنم. در ابتدا مشکلی نبود اما سر جریان 18 تیر، مجید سعیدی زنگ زد و از من چند عکس درباره درگیریهای این روز خواست و من هم فرستادم و یک روز بعد مجید بازداشت شد. از سوی دیگر یکی از کارکنان فنی خبرگزاری فارس خبر داد که تمام ایمیل های ما در خبرگزاری چک می شود و من هم که عکس ها را برای رسانه های مختلف از طریق ایمیل ارسال کرده بودم و از سوی دیگر مجید هم بازداشت شده بود به وحشت افتادم. او با اشاره به موج بازداشت روزنامه نگاران و عکاسان می افزاید: در همین ایام بود که جلسه ای در خبرگزاری فارس گذاشتند و مدیر عامل در میان کارکنان صحبت کرد و به یک باره گفت که "ما میدانیم که دو نفر از کارکنان فارس چه عکس هایی را برای رسانه های خارجی فرستاده اند و پول هم گرفته اند و..." این در حالی بود که ما اصلا پولی بابت این عکس ها نگرفته بودیم. این عکاس خبری، با اشاره به اینکه خبرگزاری فارس متعلق به سپاه است و مدیران آن نیز از اعضای رده بالای سپاه و سپاه قدس هستند، این موضوع را یکی از عواملی ذکر می کند که به واسطه آنها ناچار شده است ایران را ترک گوید. او توضیح میدهد: از طرفی اسم سیپا در کیفرخواست آمده بود و من هم عکاس آزاد آن بودم از سوی دیگر مجید سعیدی بازداشت شده بود و سخنان مدیر عامل فارس هم که به اینها اضافه شد به شدت مرا به وحشت انداخت ترجیح دادم قبل از اینکه اتفاقی رخ دهد، سریع از ایران خارج شوم. جواد مقیمی که به صورت قانونی از ایران خارج شده است در این زمینه متذکر می شود که هنوز بحث جلوگیری از خروج افراد از کشور بدین شکل الان که خیلی ها را ممنوع الخروج کردند مطرح نشده بود و من هم از همین فرصت استفاده کردم و زمانی که مشغول درگیریهای خیابانی بودند از ایران خارج شدم. بازداشت عکاسان خبری، هشدار بود حسین سلمان زاده، دیگر عکاس خبرگزاری فارس که او نیز به اتفاق جواد مقیمی، روز 28 مرداد از ایران خارج شده است، به "روز" می گوید: من با تمام تهدیدها و مشکلاتی که وجود داشت احساس کردم که بهترین تصمیم حرفه ای خود را گرفته ام و دوربین را به دست گرفته و برای عکاسی به خیابان ها رفتم. یعنی ترجیح میدادم که بعدها حسرت این را نخورم که چرا از این افاقات مهم کشورم عکس نگرفته و کار نکرده ام و بعد از اینکه دولت به خبرنگاران و عکاسان فرصت یک روزه ای داد تا کشور را ترک کنند من شروع به کار کردم و عکس های من در آسوشیتدپرس، رویتر و رسانه های دیگر منتشر شد. این عکاس خبری، بازداشت مجید سعیدی و ساتیار امامی دیگر عکاس فارس را یک نوع هشدار دانسته و می افزاید: همیشه از میان خبرنگاران و روزنامه نگاران بازداشت میکردند و برای اولین بار بود که به سراغ عکاسان خبری آمده بودند و این موضوع برای ما عکاسان خبری واقعا ترس آور بود. از سوی دیگر اظهارات مدیر عامل خبرگزاری فارس در خصوص شناسایی دو عکاسی که به خبرگزاری ها و رسانه های خارجی عکس میدادند، باعث شد سریع ایران را ترک کنیم. خروج از کشور به جای زندگی مخفی یکی از خبرنگاران روزنامه اعتماد ملی نیز که در دوران انتخابات در ستاد انتخاباتی مهدی کروبی فعالیت می کرده درباره علل خروج خود از کشور به "روز" می گوید: به فاصله تنها پنج ساعت از اینکه رای گیری در حوزه های انتخابیه تمام شد، متوجه شدیم که رسانه های جناح حاکم، آمار شگفت انگیزی در مورد پیروزی احمدی نژاد اعلام می کنند. چند ساعت قبل از ان هم چندین سایت اصلاح طلب توقیف و اس ام اس ها مسدود شده بود و بازداشت ها آغاز شد و هر روز نگران تر از روز قبل بودیم تا اینکه شب 27 خرداد در خیابان نزدیک منزلمان و در حالیکه با یکی از دوستانم به صورت تلفنی صحبت می کردم، یک دفعه ریختند سرم و کتک مفصلی خوردم. نیروهای بسیج بودند. اینقدر التماس کردم و دروغ گفتم و کتک خوردم تا بالاخره 4 ساعت بعد مرا بردند دم در خانه و به پدرم تحویل دادند و گفتند که "نگذارید بچه تان فریب خورده "طلحه وزبیر" بشه و..." که منظورشان مهدی کروبی و میرحسین موسوی بود. وی که به دلیل عدم احساس امنیت مایل به ذکر نام خود نیست، با بیان اینکه "بزرگترین خوش شانسی من این بود که متوجه خبرنگار بودن من نشدند" می افزاید: شب بعد در حالیکه من منزل نبودم ریخته بودند منزل ما و دنبال من بودند و فهمیدم که متوجه شده اند که من خبرنگار هستم و کجا کار می کنم لذا تا مدتها منزل نمی رفتم و رد خانه دوستانم سر میکردم از طرفی هر روز دوستان و همکارانمان بازداشت می شدند و دو بار دیگر نیز به منزل ما رفته بودند که مرا بازداشت کنند. مدام در ترس به سر می بردم و احساس میکردم که دیوارها چشم دارند و مرا می پایند... ترسیده بودم. تا اینکه روی موبایلم زنگ زدند و گفتند که " تو چرا فرار می کنی ما میخواهیم دوستانه با تو هر کجا که می گویی صحبت کنیم " که من از ترس قطع کردم و سیم کارتم را دور انداختم. این خبرنگار که در عین حال دانشجو نیز هست در ادامه توضیحات خود می افزاید: از حراست دانشگاه هم به من گفتند که "به صلاحت است این ترم ثبت نام نکنی" و من هم دیدم که نه درس می توانم بخوانم و نه کار می توانم بکنم و زندگی مخفی را نیز نمی توانم ادامه بدهم لذا با یکی از دوستان صحبت کردم و ایشان مرا به یک قاچاقچی معرفی کرد و توسط این قاچاقچی از کشور خارج شدم. نهاد های حقوق بشری چقدر کمک می کنند؟ این خبرنگار روزنامه اعتماد ملی که تاریخ 9 مهر از ایران خارج شده خود را به کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در ترکیه معرفی کرده و ثبت نام شده است اما هنوز تاریخ مصاحبه ای برای او تعیین نشده و در بلاتکلیفی به سر می برد. از او درباره کمک سازمان ها و نهاد های حقوق بشری می پرسم می گوید: یکی دو تا تماس ایمیلی و تلفنی با من داشتند اما هنوز نتیجه ای را ندیده ام. جواد مقیمی و حسین سلمان زاده نیز که 28 مرداد از ایران خارج شده اند یک روز بعد خود را به کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل معرفی کرده اند و بعد از انجام یک پیش مصاحبه، به انها تاریخ مصاحبه برای 4 ماه بعد را داده اند. این در حالی ست که این دو عکاس خبری می گویند بعد از انجام مصاحبه ای با صدای امریکا دچار مشکلات امنیتی در ترکیه شده اند. جواد مقیمی توضیح میدهد: مزاحمت های تلفنی و تهدید های تلفنی زیادی برا ی خانواده ام در ایران به وجود امده و من نگران انها هستم از سوی دیگر به خانواده ام گفته اند که "ما به راحتی اینها را پیدا می کنیم و دست و پا بسته به ایران می آوریم " که این موضوع به شدت ما را نگران کرده است. این دو عکاس به یکی از شهرهای کوچک ترکیه فرستاده شده اند و به گفته مقیمی بیش از 700 پناهجوی ایرانی دیگر در این شهر وجود دارند. او می افزاید: ما در صدای امریکا فقط واقعیت ها را درباره خبرگزاری فارس گفتیم و وقتی که این همه عکس بدون نام عکاس از ایران بیرون می آید مشخص است که در ایران آزادی وجود ندارد اما روزنامه کیهان و رسانه های دولت به شدت شروع به نوشتن علیه ما کردند و تهدید ها آغاز شد و اکنون واقعا امنیت جانی نداریم. به خصوص اینکه ماموران وزارت اطلاعات ایران به راحتی در ترکیه در رفت و آمد هستند و ترکیه هم قرار داد امنیتی با ایران دارد. این عکاس خبری که این مسائل را دو روز پیش به سازمان ملل اطلاع داده است می گوید: تنها به ما گفتند که می توانیم شهرتان را عوض کنیم در حالیکه ما در کل ترکیه امنیت نداریم و ربطی به این شهر و آن شهر ندارد. وی در باره حمایت سازمان های حقوق بشری می گوید: تا کنون فقط سی پی جی از ما حمایت کرده و به یو ان درباره ما نامه داده است اما سازمان های دیگر کمکی نکرده اند و از سویی می گویند که این همه خبرنگار و عکاس از ایران خارج شدند اما توجه نمی کنند و اهمیت نمدهند که این خبرنگارها و عکاس ها در چه شرایطی هستند. حسین سلمان زاده نیز با بیان اینکه در شرایطی به معنای واقعی کلمه "افتضاح" به سر می بریم می گوید: واقعیت موجود این است که ما امنیت نداریم. این همه مراودات امنیتی بین ایران و ترکیه است و نمیدانم چرا یو ان اینقدر رسیدگی به پرونده ها را طول میدهد. این عکاس خبری می افزاید: سفارت خانه های غربی باید درهای خود را به روی پناهجویانی مثل ما باز کنند و به مساله امنیت جانی ما توجه کنند و روزنامه نگاران و عکاسان خبری هم با مدارک خود به این سفارت خانه ها مراجعه کنند اما متاسفانه این سفارت خانه ها هم افراد را به یو ان پاس میدهند. آقای سلمان زاده با بیان اینکه این قضیه از چارچوب حقوق بشر دوستانه ای که سیاستمداران غربی از آن دم میزنند به دور است تصریح می کند: ما نمی گوییم که یک تفنگ روی شقیقه ما گرفته اند و منتظر شلیک هستند بلکه می گوییم نگران این هستیم که ما را به نوعی به ایران ببرند و جلوی تلویزیون ها ببرند.

iran.ahmadi nejad

ایران ب ب ب
خامنه ای زير سئوال بردن انتخابات (انتصابات) را بزرگترين جرم خواند و گفت: همان فردای انتخابات عده اي بدون دليل و استدلال، آن انتخابات عظيم را دروغ خواندند آيا اين جرم کمي است. خبرگزاری حکومتی ایرنا نوشت:خامنه ای در ديداراز نخبگان علمي –فرهنگي کشور گفت:واقعيت اين است که نظام اسلامي درگذر از حوادث پرفراز و نشيب سي سال اخير از جمله حوادث سياسي اخير، و به علت مقاومت در مقابل هجوم بي سابقه، همه جانبه و مستمر قدرتهاي امنيتي – سياسي – رسانه اي و تبليغاتي جهان، از نوعي مصونيت برخوردار و به مجموعه اي مستحکم و ضدضربه تبديل شده است. خامنه اي، توطئه هاي دشمنان نظام را واقعيتي انکارناپذير خواندند و يادآور شدند البته ممکن است کسي که در داخل، محور و هم جهت با اين توطئه ها قرار گرفته، خودش متوجه اين ماجرا نباشد اما اين مسئله، واقعيات را عوض نمي کند. ايشان، جنجال سازي و لفاظي را باعث پيچيده تر شدن مشکلات دانستند و با اشاره به برخي مسائل قبل و بعد از انتخابات افزودند: آزادانديشي واقعي با اقداماتي مانند ايجاد کرسي هاي آزادِ «فکري – سياسي» و معرفتي در دانشگاهها و بحث منطقي دانشجويان براي درک حق و حقيقت محقق مي شود. حضرت آيت الله خامنه اي بحث منطقي، جوگير نشدن و بي توجهي به تشويق ها يا تعريضهاي دشمنان، شنيدن سخنان مختلف، آزادانه فکر کردن و برگزيدن بهترين سخنان را مبناي پيشرفت حقيقي و عناصر آزادي واقعي دانستند و تأکيد کردند: اگر غير از اين شد بايد منتظر حوادث و آشفتگي ها بود همانگونه که جنجال قبل از انتخابات به جنجال بعد از انتخابات منجر شد بخصوص وقتي که دست بيگانه هم در مسائل دخالت کرد. حضرت آيت الله خامنه اي، انصاف در انتقاد را ضروري دانستند و افزودند: البته اگر صدا و سيما مي توانست واقعيات و پيشرفتهاي کشور را بطور کامل، بدرستي و با هنرمندي منعکس کند، اميد نسل جوان به آينده و خشنودي و سرافرازي مردم، به مراتب بيش از وضع فعلي بود اما بهرحال در انتقاد از هر مسئله و دستگاهي بايد انصاف را هم در نظر گرفت. حضرت آيت الله خامنه اي، اصلي – فرعي نکردن مسائل را از جمله عوامل غيرمنصفانه عمل کردن برخي مطبوعات خواندند و افزودند: البته مسائل فرعي نيز کم اهميت نيست اما در حوادث پس از انتخابات، اصل انتخابات و حضور پرعظمت و نصاب شکن مردم، مسئله اصلي و بقيه مسائل فرع بود اما عده اي با بي انصافي بگونه اي ديگر عمل کردند. رهبر انقلاب اسلامي، زير سئوال بردن اصل انتخابات را بزرگترين جرم خواندند و با انتقاد از بي توجهي برخي به اين جرم افزودند: همان فرداي انتخابات عده اي بدون دليل و استدلال، آن انتخابات عظيم را دروغ خواندند آيا اين جرم کمي است. ايشان افزودند: دشمن هم از اين بي انصافي حداکثر استفاده را کرد و در داخل هم عده اي که از اول با نظام اسلامي موافق نبوده اند با توجه به صحنه گرداني و ميدانداري برخي از عناصر خود نظام، فرصت را مغتنم شمردند و آن حوادث پيش آمد. رهبر انقلاب اسلامي با اعلام برخي مسائل پشت صحنه، به دادن پيغام به عناصرصحنه گردان در اولين ساعات پس از انتخابات اشاره کردند و افزودند: در همان ساعات اول به آنها پيغام خصوصي دادم که شما در حال شروع برخي مسائل هستيد اما ديگران از آن ها سوءاستفاده مي کنند و شما نمي توانيد ماجرا را کنترل کنيد و همانطور هم شد. در حاليکه کساني که وارد عرصه سياست مي شوند بايد مثل شطرنج بازِ ماهر، حرکات و تغييرات بعدي عرصه را نيز محاسبه و پيش بيني کنند. حضرت آيت الله خامنه اي با اشاره به سخنانشان در نماز جمعه پس از انتخابات افزودند: ابتدا پيغام خصوصي و نصيحت لازم داده شد اما وقتي انسان ناچار مي شود برخي مسائل را علناً نيز ابراز مي کند. ايشان با اشاره به مخالفت و خط زدن شعار مرگ بر اسرائيل و مرگ بر امريکا در برخي حوادث اخير سئوال کردند: معناي واقعي اين مسائل چيست؟ حضرت آيت الله خامنه اي همچنين مواجهه کردن مجموعه اي از مردم با نظام و کشور را آنهم در حاليکه اين مجموعه، صادقانه و بدون سوءنيت وارد ميدان انتخابات شده بودند، خلافي بزرگ دانستند. ايشان درباره انتقاد از رهبري نيز خاطرنشان کردند: البته انتقادها هم اکنون نيز بيان مي شود و بنده هم آنها را دريافت مي کنم. وی گفت: بيگانگان با درک اين مسئله، محيطهاي دانشگاهي و دانشجويي را آماج توطئه قرار داده اند تا به هر شکل ممکن در روند فعاليتهاي علمي اختلال ايجاد کنند و جوانان عزيز و باهوش، نگذارند اين تير دشمن، به هدف بخورد.

آخرین خبرها از زندانیان؛ عدم رسیدگی پزشکی و بلاتکلیفی زندانیان

ایران ب ب ب

تجمع خانواده‌های زندانیان سیاسی و دیدار با دادستان ، ادامه‌ی اعتصاب غذای فریبا پژوه و هنگامه شهیدی و وضعیت نامناسب جسمی حامد روحی‌نژاد، جعفر ابراهیمی و یاسر مجیدی. خانواده‌های زندانیان سیاسی طبق اعلام قبلی امروز چهارشنبه ششم آبان ماه در مقابل دادستانی تهران با در دست داشتن عکس عزیزان خود تجمع کردند. در این تجمع خانواده‌های حدود 80 نفر از زندانیان هم‌چون فریبا پژوه، هنگامه شهیدی، محمدعلی ابطحی، مصطفی تاج زاده، محسن میردامادی، مسعود باستانی، محسن صفایی فراهانی، حسین باستانی نژاد، سعید لیلاز، عبدالله مومنی و بهمن احمدی امویی و... حضور داشتند. برخی از خانواده‌ها به نماینده‌گی از خانواده با دادستان تهران دیدار کرده و شکایت‌های خود را مطرح کرده‌اند، جعفری نیز با یادداشت برداشتن از آن‌ها از پی‌گیری و تسریع در روند پرونده‌ها خبر داده است. عده‌یی از مردم نیز قصد ملحق شدن به خانواده‌های زندانیان را داشتند که با ممانعت نیروهای امنیتی مواجه شدند. در این تجمع که تا ساعت 2 به طول انجامید کسی در بازداشت نشده است. خانواده‌های زندانیان سرانجام با سردادن شعار الله‌اکبر محل را ترک کردند. فریبا پژوه روزنامه‌نگار زندانی از روز دوشنبه هم‌زمان با هنگامه شهیدی دیگر روزنامه‌نگاری که مدتی با او در یک سلول بوده است، دست به اعتصاب غذا زده است. فریبا پژوه در اعتراض به بلاتکلیفی و عدم روشن شدن وضعیت خود دست به اعتصاب غذا زده است. وی روز دوشنبه بعد از یک هفته ممنوع الملاقات بودن توانسته بود با خانواده‌ی خود از پشت شیشه دیداری کوتاه داشته باشد. هنگامه شهیدی دیگر روزنامه‌نگار زندانی که در اعتصاب به سر می‌برد اعلام کرده که به این دلیل به بند عمومی منتقل شده که «تحقیر» شود. این دو روزنامه‌نگار 3 روز است که در اعتصاب غذا به سر می‌برند. هنگامه شهیدی علاوه بر این دست به اعتصاب دارو هم زده که با این موضوع، وضعیت جسمی وی بسیار نگران کننده می‌شود. مسئولان قضایی در قبال اعتصاب غذای پژوه و شهیدی تاکنون هیچ واکنشی نشان نداده و وضعیت آن‌ها را مشخص نکرده‌اند. و دیگر این‌که وضعیت جسمی حامد روحی‌نژاد و جعفر ابراهیمی در زندان به روزبه‌روز بدتر می‌شود. حامد روحی‌نژاد در اثر بیماری در حال از دست دادن بینایی خود است و جعفر ابراهیمی نیز دچار حمله‌ی عصبی شده است. در خصوص شورش زندانیان رجایی‌شهر و علت شروع آن این خبر به دست آمده که یک زندانبان به نام «مرجانی» از تزریق انسولین یکی از زندانیان مبتلا به دیابت به صورت خودسرانه جلوگیری کرده است. این مساله باعث ناراحتی و فشار عصبی دیگر زندانیان شده است و به درگیری انجامیده است. پرونده‌ی محسن میردامادی دبیرکل و مصطفی تاج زاده عضو شورای مرکزی حزب مشارکت با گذشت بیش از 4 ماه به شعبه 15 دادگاه انقلاب ارسال شده است. هوشنگ پوربابایی با اظهار بی‌اطلاعی نسبت به تعیین وقت جلسه رسیده‌گی به اتهامات موکلان خود به ایلنا گفت: پرونده‌ی موکلان به «شعبه 15 دادگاه انقلاب» به ریاست قاضی «صلواتی» ارسال شده است. احمد زیدآبادی دبیرکل سازمان دانش آموختگان پس از 45 روز بی‌خبری مطلق صبح امروز موفق به برقراری تماس کوتاه تلفنی با همسرش شد. به گزارش ادوارنیوز در این مکالمه که به مدت 2 دقیقه طول کشیده است وی به همسرش گفته است با وجود گذشت چهارماه‌ونیم هم‌چنان در «سلول انفرادی» به سر می‌برد. مهدیه محمدی همسر وی امروز نیز موفق به دیداد با همسر خود نشده است. وی اظهار داشت: « امروز بار دیگر از دفتر دادستانی به من گفتند که می‌توانم همین امروز با همسرم ملاقات کنم که این مساله بار دیگر با مخالفت بازجو روبرو شد.» دورتر از زندان اوین و خارج از تهران، در نزدان رجایی‌شهر « یاسر مجیدی که در سال 1380 بازداشت و به 28 سال زندان محکوم شده است به دلیل ابتلا به بیماری آسم در وضعیت وخیمی به سر می برد.» فعالین حقوق‌بشر و دموکراسی می‌گویند « مجیدی بیش از 5 سال از دوران محکومیت خود را در زندان بیرجند و در تبعید بسر برده است. مسئولین زندان از درمان این زندانی حتا در درمانگاه زندان نیز خودداری کرده و از بیماری ایشان جهت شکنجه جسمی و روحی استفاده می‌کنند.» عليرضا جعفريان وكيل مدافع ايمان سهراب‌پور از متهمان حوادث پس از انتخابات پس از انتخابات گفته است که «دادگاه حكم سه سال حبس قطعي براي موكل وی صادر کرده است.» وی به خبرگزاری فارس گفت: «طبق قانون 20 روز براي اعتراض نسبت به حكم صادره وقت داريم كه در خصوص حكم صادره اعتراض هم خواهيم كرد.» اقدام عليه امنيت كشور از طريق اجتماع و تباني به قصد برهم زدن امنيت عمومي، فعاليت تبليغي عليه نظام اسلامي از طريق شركت در تجمعات غيرقانوني، ايجاد شبهه جعل در نتيجه انتخابات، سلب اعتماد عمومي نسبت به حاكميت و مراجع رسمي كشور، اخلال در نظم عمومي از طريق بلوا و آشوب و حركات غيرمتعارف، ايجاد ترس و وحشت در جامعه، پخش سي دي و اعلاميه تحريك‌آميز بين تجمع‌كنندگان و اغتشاشگران از جمله اتهامات سهراب‌پور است! سازمان عفو بین‌الملل با انتشار بیانیه‌یی از وضعیت محمد ملکی «ابراز نگرانی» کرد. عفو بین الملل می گوید «مقامات ایرانی باید پژوهش‌گر 76 ساله‌یی را که 41 روز است، ظاهرا به خاطر انتقاد مسالمت آمیز از انتخابات ریاست جمهوری در ایران، بدون ارتباط با بیرون در بازداشت مانده است، آزاد کنند.» این سازمان هم‌چنین در مورد وضعیت جسمی ملکی نیز ابراز نگرانی کرده است چرا که «دکتر ملکی از بیماری های جدی» رنج می‌برد.این سازمان اشاره کرد که محمد ملی یک «زندانی وجدانی» است که تنها به خاطر ابراز «مسالمت آمیز نظریاتش» در بازداشت به سر می برد.

فیلم،لجن پراکنی رژیم در باره تجاوز در زندان ها

ایران ب ب ب

هشدار:پرونده سازی برای بازداشت مخالفان..